Gedicht opgedragen aan Stijn Vranken.
Zo gaat dat, ontwaken:
twee contingenten naast elkaar,
twice unconditionally mekaar.
Hulsels, twee skinny bags,
gevuld door opscheppers
in restaurants waar restjes
menselijk zijn. Deze kater
heet leven, we houden de dood
met een vlies van ons lijf.
Staan straks op met organen op zak
bij gebrek aan een kluis
om ze in op te bergen.
Slechts één list—ons geheim—rest en
redt ons nog. Blijf nog even
om onder dit laken te voelen
of mijn hart me mist, daar in jou,
mooiste harnas dat ik ken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten