Gedicht opgedragen aan Jan Pollet.
De dag begon. Goed praten had je,
brak een ei, versneed het brood
dat ik gekneed had tot je vingers
om in de dooier te gaan pikken.
Leek hier niet alles op ontbijt
tot jij het mes nam en het richtte?
Je keek baldadig, suggereerde:
"Om mee te prikken in je veel
te grote hoofd voor je het
breekt over geweldige ideeën."
Ik lachte, nam het woord en liep.
Sprak van pensieri enkel uit
wat jij me wees: de audit straks,
de nieuwe velg, om acht uur thuis.
Verzweeg mijn ma, de hond, en
alles anders dat al dood of
al verloren was toen ik
ontwaakte aan jouw zij
en de dag begon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten