Gedicht opgedragen aan Frédéric Leroy.
Het is zover. Het is te veel en veel te laat
en er was niemand om het te markeren, hoe
alle voedsel te voorradig was, zo alle
nuchterheid ons lijf uit kreeg, zo alle
honger in ons hoofd is komen stelen.
Zo plots is het gekomen dat ons, sans soupçon,
enkel één honger rest: drift. Om in mekaar
te jagen op een drift naar het bedrijven
van te veel en veel te diep gevoelde
liefde heet dat ding geloof ik, dat ons
zo stuurloos maakt, heel lief dat wel
maar helemaal op drift.
1 opmerking:
Geweldige blog, geweldige stukjes waarheid
Een reactie posten