Gedicht opgedragen aan Marie Meeusen.
Er is een dagdroom om voor in te slapen
kort voor ik slaap naast jou
waarin ik een stoel voor je aanschuif en jij
er uit de grond van mijn hart op verrijst,
aanwezig komt zijn morgenvroeg, dat unbridgeable
plateau in ons midden komt dekken en schittert.
Ongedwongen als altijd als vroeger de radio
opstond en jij ook en jij me kwam zoenen,
een blije vers voor de dag en zoveel echter
gekomen dan zonet, te kort in mij, plots in slaap;
jij, idioom zoals sneeuw voor 't ontbijt.
1 opmerking:
Ik heb geen idee wie je bent (zo gaat het hier vaak), maar dit is wel een leuk initiatief en er zitten mooie dingen tussen. Ik zal een linkje maken op mijn blog. Bedankt.
[kopie van originele reactie, 6 september 2008 18:16]
Een reactie posten